هواساز دستگاهي است كه به‌منظور ايجاد گردش هوا در تهويه مطبوع در حالت‌هاي سرمايشي و گرمايشي به كار برده مي شود. اجزاي يك دستگاه هواساز عبارت‌اند از : دمنده و كويل‌هاي سرد و گرم و همچنين صداگير و دمپر و يك محفظه فيلتر.

در سيستم‌هاي تهويه مطبوع ساختمان و در مكاني كه مي بايست هواي برگشتي ساختمان به آنجا برگردد از هواساز استفاده مي شود. معمولاً در برخي از مدل‌هاي هواساز، بدون نياز به كانال هواي برگشتي را از فضاي داخلي به‌صورت مستقيم دريافت مي‌كنند.

هواساز خانگي

در مدل‌هاي كوچك هواساز خانگي كه به ترمينال يونيت معروف هستند قطعاتي مثل : فيلتر هوا ، كويل و دمنده وجود دارند؛ اما در هواسازهاي بزرگ معمولاً هواساز تمامي حجم هوا را از بيرون مي گيرد و درواقع هيچ‌گونه هواي برگشتي به سمت آن‌ها باز نمي‌گردد. در مواردي كه از هواساز در محيط بيرون استفاده مي شودآن را بيرون در محلي مانند پشت بام نصب مي كنند كه اصطلاحا يونيت هاي پشت بامي نام دارند.

براي افزايش بازدهي و بهره وري دستگاه هاي هواساز اطراف هواساز فريم‌هاي فلزي و پانل‌هاي توپر قرار مي‌دهند. در قسمت هاي داخلي انواع دستگاه‌هاي هواساز خانگي و مدل‌هاي ديگر كانال‌هاي فلزي تك لايه با پانل فلزي روكش شده ساخته مي‌شوند. به منظور افزايش طول عمر و ماندگاري فلزات در دستگاه‌هاي هواساز خانگي نوع فلز بكار رفته را از جنس گالوانيزه انتخاب مي كنند. اگر قرار باشد براي محيط‌هاي باز از دستگاه‌هاي هواساز استفاده. شود بايد توجه داشت كه به‌منظور ضد آب بودن در محل‌هاي اتصال از صفحات ضد آب استفاده شود.

دستگاه‌هاي هواساز صنعتي اغلب از تعدادي قاب‌هاي مربعي بزرگ و فولادي استفاده مي كنند كه در پشت آن‌ها پانل‌هاي عايق به كار رفته است. بنابراين در دستگاه‌هاي هواساز بزرگ معمولاً شاهد كمتر شدن سروصدا هستيم و همچنين ميزان افت حرارتي دستگاه در اين حالت بسيار كم خواهد شد. دستگاه هاي هواساز صنعتي معمولاً در اندازه‌هاي چند متري ساخته مي‌شوند. به خاطر حجيم بودن و بزرگ بودن دستگاه‌هاي هواساز صنعتي و جهت افزايش استحكام آن‌ها در زير دستگاه از فولادهاي ريلي مانند استفاده مي‌شود.